دل کتھے کھڑایا ای او بھولیا
گل روون پایا ای او
بھولیا
جگ ٹھگ باز دا علم تے
ہایا
ناز ادائیں تے ڈلھنا نا
ہیا
منکھ لوایا ای او بھولیا
ایہ انجام ائی عشقِ لائی
دا
بنیا اے ہن تاں شغل خدائی
دا
کے ہتھ آیا ای او بھولیا
ہن کیوں گھتناں ایں حال
دہائیاں
پہلے ناہنیں سوچ کے
لائیاں
گڈیا چایا ای بھولیا
واہے توں باہلے گھاٹے جھل
کے
بے قدراں دے سنگ اچ رل کے
بھرم ونجایا ای بھولیا
درد ہے تینوں بہونہ
سمجھایا
کر نئیں بلکل مان پرایا
ہن ازمایا ای بھولیا
beautiful poetry, can any one tell who is the writer ??
ReplyDelete